Chaos

Chaos     

Vandaag werd ik er door een oplettende bezoeker op geattendeerd dat ik al een hele tijd geen nieuwe blogs heb geschreven…

Het schaamrood verscheen op mijn kaken…maar ook weer niet…het afgelopen jaar had ik andere prioriteiten en zat ik in een groter proces dan “normaal”.

Maar ja, wat is nu helemaal normaal….jouw normaal is niet mijn normaal en het normaal van Jan of Piet of Klaas is weer een ander normaal dan dat van ieder ander…dus…normaal is niet normaal.

Mijn normaal bestond het afgelopen jaar uit chaos, chaos en waar je denkt dat er geen chaos meer bij kan…nog een beetje extra chaos.

Het grote proces waar ik afgelopen jaar in zat, was een proces van afscheid. Afscheid van mijn normaal tot dan toe, van alles wat ik de afgelopen 12 jaar had gezien als normaal. Afscheid van een “normale” gezinssituatie, van afhankelijk zijn, van een relatie, van de papa van de kindjes, van een huis, een idee, een stukje stabiliteit. Maar ook afscheid van mezelf, zoals ik mezelf de afgelopen jaren heb gedragen, patronen die ik vast aan het houden was en vooral, afscheid van alles wat ik kende.

Een nieuw begin, dat kun je wel zeggen…een nieuw begin, voor de oude ik, die al mijn ikken opnieuw mocht leren kennen. Stukje bij beetje…heel veel leren, sommige dingen mocht ik opnieuw leren en sommige dingen voor het eerst…wat eigenlijk best erg is…maar goed dat ik het nu wel leer.

Tussen al het afscheid door kwam er een nieuwe liefde, dat is een proces op zich. Voor het eerst een huisje voor mijzelf (en de kindjes natuurlijk) inrichten, keuzes maken, plannen die anders lopen omdat het huisje anders is dan “normaal”, wat gek!

Schakelen, schilderen, werken, kindjes naar school en clubjes…want alles gaat gewoon door. Ow ja…en slapen, dat moest ook nog af en toe…

Dat slapen, dat was nog wel eens lastig…een aangepast bed, een ander bed en met iemand anders.
Allemaal uitdagingen waarvan ik me niet altijd bewust was dat ze er waren. Sowieso was op tijd gaan slapen een uitdaging het afgelopen jaar. Of in mijn bed belanden en niet op de bank in slaap vallen…want er is niemand die me naar bed stuurt, dus dat moet ik ook al zelf doen.

Slapen is toch best belangrijk als je rechtop wil blijven staan en wil blijven functioneren. Soms wist ik ook echt niet hoe ik het voor elkaar kreeg, maar ik deed het toch. Wilskracht is een mij niet onbekend fenomeen…dat werkt…best lang, maar niet voor altijd.

Dus was het vooral overleven, de dagen door, met nieuwe uitdagingen, werk, kindjes, nieuw huis, sociale contacten proberen te onderhouden (waarin ik vaak niet zo goed ben omdat er zoveel te doen is). Posten op Social Media en blogs schrijven zijn er het afgelopen jaar ook wat bij in geschoten, geen inspiratie, geen tijd, geen rust...dat vooral.

Na een tijd lang balen van mezelf en van oude patronen die zich weer in mijn leven hadden gewurmd terwijl ik dat eigenlijk niet wilde…ben ik nu weer op weg terug.

Steeds meer oude gewoontes die terug waren, worden weer uit mijn leven gebannen, waardoor ik meer stabiel en met minder chaos door het leven kan gaan…elke keer een beetje minder.

Hoe dan? Door af en toe even te resetten, mijn leven en vooral mijn voeding en zelfzorg opnieuw te bekijken en dan te denken; “Nee, dit kan echt niet zo”. Teveel koffie en te weinig mindfulness, dat wil ik niet meer…totdat je gewoon echt niet meer anders kan en wil en dus helemaal gaat voor meer balans en minder chaos.

Dat is dus nu…

Deze week begon ik weer met mijn routines oppakken…en dan maar gelijk goed, als er dan iets wegvalt onderweg, dan is het niet heel erg en kan ik dat later wel weer oppakken.

Wat doe ik dan? Tja…wat voor mij goed voelt en vooral ook wat lukt…soms dus niet alles, want kinderen en het leven is onvoorspelbaar (ja ja, niet voor iedereen).

Dus start ik de dag vroeg (tussen 5 en 6) met een beetje Ayurveda (tongschrapen, tanden poetsen met een natuurlijke tandpasta en een glas gekookt water, wel een beetje afgekoeld natuurlijk).

Daarna gun ik het mezelf om plaats te nemen op de yogamat plaats te nemen en wat Asana’s te doen passend bij de ochtend, onder leiding van mijn favoriete online Yogaleraren van Happy With Yoga, want daar word ik Happy van. Als ik daarmee klaar ben, ga ik als er nog tijd is…en er zijn nog geen kinderen beneden, nog even een meditatie doen. Meestal Zen, zoals ik heb geleerd van Zenmeester Robert van Zen.nl hier in Bergen op Zoom, daar ben ik al even niet geweest, drukdrukdruk…maar de lessen vergeet ik niet. Maar ook wel eens een geleide meditatie, dat kan ook wel eens fijn zijn, het ligt een beetje aan de stem(ming).

Na al deze Mindfulness mag ik nog lekker fris onder de douche en ben ik klaar om mijn ontbijtje te maken (deze week vooral havermoutpap, natuurlijk met plantaardige melk, haver is favoriet en wat fruit en/of rozijnen. Lekker warm in mijn buikje, zeker nu het echt wel herfst is geworden.

Hierna ben ik wel klaar voor de race tegen de klok om (enigszins) op tijd om school te staan met de kindjes en daarna lekker aan het werk te gaan, of te klussen, want dat mag ook nog een beetje. Soms spijbel ik (alleen als ik niet geen afspraken heb natuurlijk) en ga ik eerst nog een rondje in het bos huppelen.

De avondroutine is ook een beetje hetzelfde…een rondje yoga en meditatie, kopje thee en hopelijk voor 12 uur in bed….dat lukt nog niet altijd helaas, maar wel steeds vaker gelukkig. Ik ben nu alweer te laat, maar hé, het is weekend!

Welterusten! En een heel fijn weekend!