Lief klein meisje….
Sorry lief klein meisje….sorry dat ik zo hard voor je was…sorry dat je er niet mocht zijn zoals je bent…sorry dat ik altijd zo’n hoge eisen aan je heb gesteld…sorry
Heel lang heb ik tegen iedereen die het maar wilde horen…heel hard (vooral heel hard) geroepen dat ik niet een lief klein meisje ben…
Alles deed ik er aan om maar niet lief gevonden te worden, want dat was toch wel het ergste wat er kon gebeuren; dat iemand je lief vind.
Het is vast door van alles bij elkaar ontstaan…een verhuizing naar een ander continent, waardoor alles wat veilig voelde ineens weg viel, het oneindige pesten op de basisschool, het feit dat ik een beetje “anders” ben dan de meeste mensen die ik tegenkwam in het dagelijks leven…etc., etc.
Inmiddels ben ik heel wat jaren verder, maar toch zijn er bepaalde patronen en coping strategieën blijven hangen van mijn leven hiervoor…niet zo gek ook, want zo gaat dat.
Sinds ik bezig ben met “voelonderwijs” leer ik zelf ook heel veel te voelen….maar voelen is een ding, bewust worden waar zoiets vandaan komt is een tweede, maar dan….doorvoelen en de noot kraken…en natuurlijk patronen zien te doorbreken.
Aangezien ik de afgelopen week behoorlijk wat heb gevoeld; leren voor een examen (brrrr), voelen tijdens een cursus, een mooie drumcirkel met lieve, mooie mensen (wauw, wat een verbinding) en ook nog een sessie stembevrijding bij de fijnste muziektherapeute die je maar kan wensen (auch)…moet ik dit weer even van mij af schrijven. Want wat was er weer een inzicht!!!
Ik mocht verbinden met mijn innerlijk kind…dit lieve kleine meisje leerde mij dat het helemaal niet erg is om een lief klein meisje te zijn, maar dat lieve kleine meisjes ook wel liefde nodig hebben en dat je ze mag omarmen….precies zoals ze zijn….want…”Je bent precies zoals je bedoeld bent”!
Mijn lieve kleine meisje is veel te vaak weggetrapt, uit zelfbescherming….en gekleineerd, want je bent niet goed genoeg…hoe vaak heb ik dat niet tegen mezelf gezegd…niet slim genoeg, niet dun genoeg, niet knap genoeg, niet leuk genoeg, niet sociaal genoeg….wat een “klappen” kreeg dat lieve kleine meisje…ik snap wel dat ze niet in mijn buurt wilde komen.
Maar nu, tijdens een sessie met Anna (www.annaliem.nl) kwam mijn lieve kleine meisje toch wat dichterbij…nadat ik haar liefdevol had uitgenodigd natuurlijk, want met alleen maar wilskracht kwam ze niet dichterbij natuurlijk. En wat wilde zij mij nu leren?
Dat ik er mag zijn, zoals ik ben, met al mijn gekkigheden en dat ik mezelf niet de grond in hoef te (laten) boren. Dat ik niet zo’n hoge eisen hoef te stellen aan mezelf (dat heb ik bij mijn examen van vandaag voor het eerst losgelaten). Ik hoef niet alleen maar stoer en sterk te zijn (de mensen die me echt kennen prikken daar overigens zo doorheen). Dat ik best wel lief mag zijn, en dat alle liefde die ik in me heb nu mijn “superpower” is, waardoor ik mijn werk kan doen en zo fijn kan verbinden de cliënten die in mijn praktijk terecht komen.
Vanaf nu is Zachtheid en Liefde mijn Kracht en die mag er zeker zijn….het is toch prachtig dat dit kan, zacht maar toch ook krachtig! Alleen maar liefde!
Reactie plaatsen
Reacties